De Westland Lysander,

De Westland Lysander (vernoemd naar de Spartaanse admiraal Lysander) was een Brits verbindings- en verkenningsvliegtuig gebouwd door Westland Aircraft. Na overbodig geworden te zijn werd deze hoogdekker ingezet voor geheime missies achter vijandige linies omdat het toestel kon landen en opstijgen van kleine onvoorbereide weilanden. Ideaal om in bezet frankrijk spionnen te droppen en neergeschoten piloten op te halen.



In 1934 gaf de Air Ministry specificatie uit voor een vervanger van de Hawker Hector. In eerste instantie werden Hawker, Avro en Bristol uitgenogdigd. Na intern overleg binnen de Air Ministry werd ook Westland uitgenogdigd. De ontwerper Arthur Davenport onder leiding van William Petter (ontwerper voor onder andere de Whirlwind, Canberra, Electric en Follant Gnat) had veel gesprekken gevoerd met piloten wat ze van een toestel zouden verwachten. Het is niet helemaal duidelijk of hij of de piloten wel begrepen van het leger voor ogen had en wilde. Namelijk Tactische verkenning en Artellerie verkenning mogelijkheden, foto verkenning en artelerie observaties 14 km achter vijandige linies. Het resultaat van de ontwerpers veel zicht, bij lage snelheden goed bestuurbaar en korte landing en opstijgen.

Op de eerste vlucht op 15 juni 1936 was het eind resultaat van het ontwerp niet standaard en deed ouderwets aan met de hoge meeuwachtige vleugen en een vast ondergestel. Er was de optie om op de wielkasten kleine vleugeltjes te zetten waaronder bommen ed. konden worden gehangen. Het toestel had een Bristol Mecury luchtgekoelde radiale motor.

Ondanks zijn voorkomen was de Lysander aerodinamisch vooruitsteffend met automatisch slots en slotted flaps en een variable incidence tailplane wat het toestel een zeer lage stalling speed gaf. Ander feature was dat het bestond uit de grootste Elektron alloy gewalste platen van die tijd, de zijplaten van de wielbakken. [Elektron alloy is een soort magnesiumlegering] Door de moeilijkheid om dit te maken komen deze alleen voor op de engelse gebouwde toestellen. D Air Minisrty gaf een order voor twee prototypen en al snel werd het contract aan Westland gegeven in 1936.
(vergeef mij de engelse termen hab er geen goede vertalling voor kunnen vinden.)

De eerste Lysanders werden in juni 1938 in gebruik genomen vooral voor berichten dropping en artilerie verkenning. De Mk I werd vervangen door de MkII en de oudere toestellen gingen naar het midden oosten. Sommigen zijn in het begin van de tweede wereldoorlog nog opperationeel geweest in India en Burma.

Vier reguliere squadrons werden naar Frankrijk gestuurd met de British Expeditionary Force en werden tijdens de duitse invasie van Frankrijk ingezet als verkenners en lichte bommenwerpers. De langzame Lysander waren een makelijke prooi voor de luftwaffe en van de 175 ingezette toestellen zijn er 118 neergehaald. Na de val van franrijk werd duidelijk dat de Lysander niet meer voldeed aan rol van kust patrioulles en liason taken voor het leger. Ze zijn in 1941 vervangen door de Curtis Tomahawk en de Mustang P-51 voor verkennings vluchten en de rol van artillerie verkenner werd overgenomen door de Taylorcraft Auster. De Lysanders werden daarna gebruikt in de air-sea rescue om dinghies te droppen bij neergestorte piloten in het engelse kanaal.

In 1941 werd er een nieuw squadron opgericht om missies te vliegen voor de Special Operations Exectutive. Normaal waren de missies om goederen te droppen in frankrijk. Daarnaast hadden ze ook de taak om special agents te droppen en op tehalen. Later werden ook neergeschoten piloten terug gehaald. Voor deze missies waren de lysanders uitgevoerd met een vast ladder voor de passgier om zlen aan boord te komen. Ook werd er een externe brandstof tank onder het vliegtuig gemonteerd. Omdat ze ’s nachts vlogen werden deze toestellen matt zwart geschilderd. Vliegend zonder navigatie behalve een kaart en kompas moesten de piloten naar weilanden gemarkeerd met vier of vijf fakkels in frankrijk vliegen. In totaal hebben ze 101 agenten naar frankrijk gebracht en 128 agenten opgehaald.

24 toestellen hebben dienst gedaan bij het Forces Aériennes Françaises Libres Verder heeft Canada 225 toestellen in licentie gebouwd en er zijn nog 104 engelse geleverd. Deze verden ingezet als doelslepers en voor de Search and Recover en voor de antionderzeeboten bestrijding.
Andere landen die de Lysande gebruikt hebben zijn Finland (Mk I: 4, Mk III: 9), Ireland (Mk II: 6), Turkey (Mk II: 36), Portugal (Mk IIIA: 8), the United States (25), India (22) and Egypt (20).

Een luchtvaardige Lysander is onderdeel van de Shuttleworth Collection gebaseerd op Old Warden Airfield, Bedfordshire. Het toestel is een regelmatige deelnemer aan vliegshow’s van de Shuttleworth displays en de "Flying Legends" op Duxford. Het toestel is zwart geschilderd met de kentekens V9367 MA-B (of No. 161 Squadron RAF) gevlogen door Pilot Officer Peter Vaughan-Fowler, DSO, DFC and bar, AFC.



RAM, Flying Legends 2009.


Het model,



Voor het model gebruikt Eduard de Gavia kit uit 2001 (hier meer info) als basis. Zoals we gewend zijn van Eduard wordt er naast de nodige PE ook wat resin tegenaan gegooit om het allemaal aftemaken met een maskeer setje.
Voor de inhoud van de doos link ik even naar de site van Eduard. De meegeleverde decals zijn voor vier Finse uitvoeringen. Aangezien ik een engelse uitvoering wil gaan maken zullen die niet gebruikt worden.
Definitief ben ik er nog niet uit maar zoiets zal het worden.



Maar waarom een finse uitvoering kopen als je die toch niet gaat bouwen? Feit wil dat er niet zoveel 1/48 modellen zijn van de Lysander. Een heeeeeeeeeele ouwe van Hawk uit 1967, een van Italeri en een van Testor maar wacht even... dat zijn het oude Hawk model met wat nieuwe plaatjes. Dan is er nog de Gavia en de Eduard. De Eduard is de Gavia plus extra. Beide ook zijn nog maar sporadisch ergens te koop. Dus toen ik vorig jaar deze zag bij Flash ook maar meteen meegenomen. Samen met mijn Classic Airframe Avro Anson zal het een leuk duo worden, vandaar dat het geen finse uitvoering wordt. (Mischien ooit nog eens een trio met de Classic Airframe Fairey Battle als ik em kan vinden.)


De bouw,

De bouw begint met de cockpit.




Voor een evergreen addict valt het werken met PE nog niet zo mee. Dit is mijn eerste project met veel PE en het is even uitzoeken wat de beste manier is van buigen en met welke tangetjes. Maar uiteindelijk ziet het er redelijk uit.

Reimer

Leuk Reimer! Dit is een erg mooie kit en erg compleet. Hoe de pasvorm is weet ik niet, want hij ligt hier ook te wachten op aandacht. Ik heb een Profipack met RAF decals en het ziet er allemaal erg verzorgd uit!
Je hebt overigens ook een erg mooie intro gemaakt!

Mooi he die doosjes van Eduard, cockpit ziet er prima uit met al dat PE

Jelle

Update,

Tja wat de pas vorm is? Weet het nog niet, wanwege mijn autistisch trekje sla ik eigenlijk nooit stappen over van de bouwhandleiding. En het is zeker een zeer compleet model, geen evergreen nodig.

Na een uurtje noeste arbeid...



Nu zijn alle sub onderdelen van de cockpit af, nu een kleurtje en dan inmekander.

En kijk eens wat een barn-find. Ik wist dat ik em had,



een oude Badger 200 single action met een tankloze compressor.



Waar schuuropruimen al niet goed voor is. Gaan eens kijken of die het nog doet, er komt lucht uit de spuit, maar dat wil nog niet zeggen; ook verf. Das voor later. Dus manne, alle hens aan dek, ik zal alle hulp nodig hebben...

Reimer

Gewoon even doorspuiten met cleaner, als er dan niks uitkomt, gewoon even laten intrekken en dan pas uit elkaar trekken om schoon te maken. Ook weer niet te lang, want rubbers kunnen niet overal goed tegen.

Mijn vrouw zou het ook wel eens leuk vinden als ik de schuur zou opruimen, maar ik weet nu al dat ik dit soort dingen toch niet ga vinden.

Dat komt mij bekend voor. Een aantal jaar geleden haalde ik ook zo' n Badger tevoorschijn uit de schuur hier. Daar had ie al zo'n vijftien jaar gelegen onder niet al te beste omstandigheden. Het opruimen van een zolder en daar en stapel modelbouwmateriaal tegenkomen vroeg toen meteen om een nieuwe investering

Ik ben benieuwd of ie nog wil verf blazen.

Update,

Heb nog geen rustige middag gehad om eens in alle rust de spuit te proberen.

Begonnen met de motor. Deze bestaat uit negen afzonderlijke cylinders en een krukaskast. Verder geen details. Even een plaatje van een echte....



Stoterstangen en uitlaatringsteunen zijn rond, die van eduard plat.... twijfel... (ik zei nog zo, GEEN evergreen) dus toch. Stoterstangen en uitlaatspruitstukken erop met een kwastje XF-16.



De cylinders met een mat zwart wash behandeld.



De krukaskast een laagje X-19 smoke gegeven.



Cylinders een dry-brush met XF-16.



Stoterstangen en andere details een kleurtje gegeven.



Uitlaatring erop en de steunen gemaakt.



Verfje erop en dit is voorloopig het eind resultaat.



Grof weg hier de methode van JM. Villalba gebruikt uit zijn boek F.A.Q. Frequent asked questions about techniques used for constructing & painting aircraft.

Reimer.

Goed bezig, ik vind alleen het brons niet zo erg mooi.
Ik heb hier zelf ooit voor en Fairey Swordfish Tamiya Titanium silver gebruikt en daarna met Humbrol zandkleurtjes wat accenten eraan gegeven.
Als laatste glans aflakken voor het blank metaal effect.





Dave

Update,

Dave had gelijk de uitlaatring is niet goed. Persoonlijk vind ik jouw (dave) versie iets te bruin. Dus als basis brass gebruikt en met copper wat blending gedaan en daarna een laagje smoke. Ik vindt hem nog wel wat korrelig maar later in het eindstadium nog eens behandelen met wat pigment poeders en dan moet ie goed zijn.



Daarnaast nog wat andere kleine dingetjes geplakt. Pasvorm van de achtervleugels is goed, geen naden!



Reimer

Leuke progressie, de motor lijkt wel op die van de Fokker D21